همانطور که در قسمت اول توضیح داده شده قابلیت WDR این امکان را ایجاد میکند که شما تصویری ایده آل را درشرایطی که امکان دسترسی به تصویر مناسب ممکن نیست دراختیار داشته باشید. درواقع اگر واقع بینانه نگاه کنیم حتی چسم انشان بامکانیزم پیچیده ی خود قادر به رویت مناسب تصویر فردی که درمقابل نور قراگرفته است نیست. اما در دوربین مداربسته تلاشهایی جهت رفع این مشکل صورت گرفته است که نتیجه تاحدود زیادی قابل توجه است.
درنوع دیگری از تکنولوژی WDR شاهد تغییری کوچک هستیم. تکنولوژی DWDR درواقع نوع دیجیتال از همان قابلیت WDR است. تفاوت این نوع از WDR درمقایسه با سایر انواع موجود در این است که در DWDR به جای بهره گیری از دو CCD رایج، یک سیستم دیجیتال عملکرد آنها را شبیه سازی میکند. این عملکرد باعث کاهش هزینه تولید میشود وضمنا عملکردی مشابه را دراختیار کاربر میگذارد. کاهش هزینه های زیاد ناشی از استفاده دو CCD اگرچه باعث کاهش قیمت و رضایت مالی میشود اما نتیجه حادث شده با WDR حقیقی تفاوت دارد و بیشتر شبیه به عملکرد BLC در دوربین مداربسته است.
تفاوت DWDR و WDR
واژه WDR بمعنای دامنه داینامیک بالا درحالت کلی واژه مبهمی است. میتوان این ویژگی را برای هر دوربین مداربسته ای که دامنه دینامیکی بالاتری از دوربین مداربسته های معمولی دارد استفاده کرد. دوربین مداربسته های معمولی دامنه دینامیکی حدود 50db دارند. در دوربین مداربسته های DWDR این دامنه حدود60 تا70 دسیبل است و دوربین مداربسته های با WDR موثر حداقل دامنه دینامیکی 100db دارند. پس الزاما DWDR همیشه غیر موثرتر از WDR نیست اما تکنولوژی دیجیتال فعلی امکان ساخت دوربین مداربسته ای با قابلیت DWDR قدرتمند را ندارد.